سوگ‌نامه‌های مسکوب
«مرگ» همیشه یکی از مسائل اصلی
مسکوببود و سوگ‌نامه‌هایی که در فراق یارانش نوشته تنها یکی از نمودهای آن است: «خواب و خاموشی» یا همان «در سوگ و عشق یاران» و «
کتاب مرتضی کیوان» و «در سوگ مادر» سه نمونهٔ اصلی آن‌ها است.
اولین اثری که از او منتشر شد و رنگ مرگ‌اندیشی داشت «خواب و خاموشی» بود. این کتابسال ۱۳۷۳ در لندن منتشر شد و شامل سه یادداشت پراکنده از مسکوببود که هر کدام به بهانه مرگ دوستی در مجله‌ای نوشته شده بود: سهراب سپهری و هوشنگ مافی و امیر جهانبگلو.
بعدتر این کتاب با عنوان «در سوگ و عشق یاران» از سوی انتشارات فرهنگ جاوید در ایران منتشر شد و یک سوگ‌نامه دیگر نیز به آن افزوده شد. مسکوب در آخرین صفحات کتاب روزها در راه از خودکشی دردناک اسلام کاظمیه، نویسنده، در پاریس روایت می‌کند و حالا این روایت تاثیرگذار نیز به کتاب «در سوگ و عشق یاران» افزوده شده است.
او «در مقام دوستی» و با انگیزه‌های شخصی و اجتماعی «کتاب مرتضی کیوان» را نوشت. پیش از این، جز شعر «اشک پوری» احمد شاملو دیگر چندان نام و نشان مکتوبی از کیوان نبود و همین هم ارزش کار مسکوب را چند برابر می‌کند. این کتاب شامل چندین نامه از کیوان و چندین نامه به او می‌شود و مرورنویسی‌ها و نقدهایش نیز در فصلی جداگانه آورده شده است. آن‌طور که مسکوب نوشته این کتاببا رضایت و نظارت پوری سلطانی سر و سامان گرفته است.
«سوگ مادر» آن‌چنان که از نامش برمی‌آید شرحی است بر غم از دست رفتن اولین رابطه. این غمی است که بسیاری را از حرف زدن ناتوان می‌کند اما مسکوبمی‌تواند جادوگری کند و غم را به هیئت کلمهدرآورد و دوباره نگاه کند تا آن را بفهمد.
منبع:30بوک
آلامِ مسکوب